“Ang Dapat Mabatid ng Atenista”
Una sa lahat, nais kong magpasalamat sa lahat ng mga taong nakatulong sa aking pagtatapos: Mga guro, magulang, administrador, punong-guro, taga-linis, tsuper, mga magaaral at sa lahat ng aking mga kaklase. Apat na taon na tayo magkasama, minamahal kong mga kasabay magtapos (Batch 2011). Naniniwala ako na lahat tayo dito ay kabilang sa iisang pamilya. Mga kapwa-magaaral, naniniwala ako dito dahil sabay-sabay tayong nagdarasal, nag-aaral, naglalaro, nag-uusap, kumakain, at nabibiyayaan.
Bilang mga Atenista, tayo’y tinrato tila mga agila, matulin at mabilis na naglalalakbay sa himpapawid. Isang daan at limang pu’t isang taon ang nakalipas nung nagsimula ang ating “tradisyon ng kahusayan”. Kabutihan at katangi-tanging katalinuhan ang itinuturo sa atin ng paaralang ito. Kaya mga Atenista, ipakita natin kung sino tayo. Ngunit dahan-dahan lang! ‘Wag tayo maging mayabang, makasarili, at sakim. Tayo’y hinubog upang bumaba tayo sa bundok at makibahagi para maibsan ang kahirapan. Hindi pa sapat ang ating pagbabasbas ng pangangailangan. Dapat lampasan natin ang mga sakop ng ating kaginhawaan.
Balang araw, ang pangalan mo’y mabubunyag. Paaralan mo’y makikita bilang batayan ng iyong katauhan. At sa pagtatapos ng aking sasabihin, hayaan niyong bigyan ko kayo ng isang paguyam: Lumipad ka Atenista ngunit ‘wag mong kalimutan na dapat ang paa mo’y nakatapak pa rin sa lupa.
No comments:
Post a Comment