Isa lamang akong pangkaraniwang estudyante at wala akong karapatang tumayo sa harap ninyo ngayon. Pero dahil binigyan ako ng pagkataon ng diyos, nais kong samantahalin ang oras na binigay Niya sa akin.
Ang aking buhay sa ateneo ay parang isang laro ng basketbol. May oras na ako'y nangunguna at parang sigurado na ang aking panalo, pero may oras din kung kailan kailangan kong humabol dahil ako'y nahuhuli. Nagkakaroon rin ako ng "Time-Out" kapag kailangan kong mahabol ang aking hininga at para makabalik ako sa daan. Ang aking mga guro ay parang "coach" ng koponan. Bawa't mali ko ay tinatama nila. Kapag kailangan ko ng tulong, tutulungan nila ako. Pero higit sa lahat, nandoon sila para makatulong sa aking pagpanalo sa laro at buhay. Ang aking mga kasama sa koponan ay parang aking mga kaklase, dahil sila'y nandiyan para sa akin kapag kailangan ko ng tulong sa pagiintindi ng sinabi ni "coach".
Bawa't kapat ay may halaga at importante rin ang magagawa mo bawa't kapat. may "coach" ka para maturuan ka ng tama. May "Time-Out" ka kung kailangan mong humabol. At may mga kasama ka sa koponan para matulungan ka sa iyong paglalakbay sa iyong biyahe bilang Atenista.
"One Big Fight."
No comments:
Post a Comment