Ang Tula Ay Parang Kalamidad
Ako’y nawawala sa alimuyo
Umiikot ng sobrang bilis
Hanggang ako’y nasa pinakamalalim na punto
Hanggang ako’y nasa sulok ng aking puso
Ako’y nawawala sa buhawi
Pumailanglang ng sobrang matindi
Hanggang ako’y nasa pinakamataas na punto
Hanggang ako’y nasa dulo ng aking gunita
Ako’y nawawala sa bagyo
Bumabaha ng sobrang mataas
Hanggang ang tubig ay nasa aking leeg na
At pupunta ito sa aking bibig
At pupunta ito sa aking mata
At pupunta ito sa aking utak
Hanggang ako’y malulunod
Pero siyempre
Pagkatapos ng kalamidad
Ang mundo
Ay binibigyan ng sustansya
Ang mundo
Ay binibigyan ng bagong buhay
No comments:
Post a Comment