Talumpati ni Calbert Amante

Sa pagpasok ko palang dito sa mataas na paaralan ng Ateneo, ako'y kinabahan na dahil sa maraming bagay. Isa na rito ay ang mga estudyante mismo. Wala akong kakilala ni isa. Pangawala rito ay mediyo natakot ako dahil galing ako sa Lasalle noon at inisip ko na baka maraming hindi magkagusto sakin. Ang panghuli ay ang edukasyon na ibinibigay ng Ateneo. Alam naman natin lahat na mahirap makapasa at makapasok dito sa Ateneo. Hindi naman talaga dapat ako mag-aaral dito kung hindi dahil sa nanay ko. Nagbigay siya ng isang sulat sa administrasyon sa Ateneo na nagsasabing bigyan ako ng pagkakataon na maranasan ang edukasyon sa Ateneo. Akala ko noon ay hindi magiging kumportable ang apat na taon ko dito ngunit ako'y nagkamali. Marami akong natutunan dito sa mataas na paaralan. Ang hindi ko makakalimutan dito ay ang disiplina na gustong iparating ng eskwelahan na ito sa mga estudyante. Ngayon at ako'y liliban na, nais ko lamang magbigay ng kaunting paalala sa inyo. Una sa lahat ay lasapin ninyo ang bawat sekundo dito sa Ateneo. Mabilis lang ang oras. Parang kahapon lamang nang ako'y pumasok sa silid-aralan ng 1-K, nahihiya at tahimik na nagmamasid lamang sa mga tao ngunit ngayon ay nagkaron na ako ng maraming kaibigan. Pangawala ay alamin ninyo ang mga prioridad ninyo sa buhay. Mas maganda nang magsakripisyo ka ngayon kesa naman nagsasaya ka pero sa huli ka pala mamomoblema. Ang huli ay magpasalamat sa panginoon na nabigyan tayo ng isang pambihirang pagkakataon na maramdaman ang isang magandang buhay. Tayo lahat ay masuwerte na nakatapak dito sa mataas na paarlan ng Ateneo. Isa itong pribilehiyo na maranasan ang edukasyon na ibigay sakin ng Ateneo at hindi ko sasayangin ang mga natutunan ko rito. Balang araw ay mararamdaman niyo rin ang saya at lungkot pag kayo'y mamartsa na ay kukunin ang diplomang kay tagal ng pinangarap na makuha. ngayon pa lamang ay bumabati na ako ng "Congratulations!" sa inyo lahat dahil naniniwala ako na lahat kayo ay magmamartsa.