Sa loob ng apat na taon, nagbago ang aking buhay. Galing sa isang mag-aaral na walang pakialam sa paligid at walang kahit na anong pakialam sa pag-aaral ko, naging isa akong pinuno ng klase at marami pang iba. Sa katotohanan, ako’y nahirapan pang makapasok dito sa Mataas na Paaralan ng Ateneo de Manila. Kinakailangan ko pang sumulat kay Padre RB Hizon upang makapasok at makapag-aral ako dito.
Sa loob lamang ng apat na taon, nagbago ako. Nagbago ang pakikitungo ko sa aking pag-aaral, kaibigan at sa aking pamilya. Noong nakasali ako sa Sophcom o ang Sophomore’s Night Committee, natutunan kong mag-aral para sa isang mahabang pagsusulit. Natutunan kong pansinin ang aking mga grado. Pagkatapos ng ikalawang taon, naging pinuno ako ng aking klase at naging punong sekretarya ng ACO o ang Assembly of Class Officers. Dito ko natutunan magsakripisyo para sa aking mga kamag-aral. Sinakripisyo ko ang lahat ng mga panahon na makakasama ko ang mga kaklase ko tuwing lumalabas sila o kaya tuwing tanghalian na sa “caf”. Ngunit ang tumulong sa aking gawin ang lahat ng ito ay ang pag-alay nitong lahat sa Panginoon. Hindi ko magagawa ang lahat ng ito kundi ko ialay itong lahat sa Panginoon. Siya ang nagtulak sa akin upang magawa ko ang lahat ng ito.
Marami tayong kinatatakutan marahil hindinatin alam kung ano yung pakiramdam na iyon. Yoon ang aking naramdaman noong pinag-iisipan kong sumali sa Assembly of Class Officers. At dahil sa Panginoon, malayo na aking napuntahan. Galing sa isang hindi natanggap sa mataas na paaralan, patungo sa isang natanggap sa kolehiyo. Lahat para sa kaluwalhatian ng Panginoon.
No comments:
Post a Comment